Tijdens mijn vakantie dit jaar ben ik ook een dagje naar Schiermonnikoog geweest. En net als vele andere toeristen, had ik voor die dag een fiets gehuurd om op die manier het eiland te kunnen verkennen. Om er zeker van te zijn dat ik zo ongeveer langs alle mooie plekjes zou komen, kocht ik bij de VVV een fietstocht. En inderdaad, ik kwam op vele prachtige plekken terecht.
Drenkelingenkerkhof
Eén van de meest bijzondere vond ik echter het drenkelingenkerkhof. Een klein kerkhofje waar 110 mensen begraven zijn, waaronder drenkelingen, zoals de naam van het kerkhof al doet vermoeden. Maar ook mannen, zowel geallieerden als Duitse soldaten, die tijdens de 1e en 2e W.O. zijn gesneuveld, hebben hier hun laatste rustplaats gekregen. Vanaf de Wassermanbunker loop je via een houtsnipper pad naar een stuk bos waar dit kerkhofje in verborgen ligt.
En terwijl ik het pad zo afliep, viel het me op dat, hoe dichter ik bij het kerkhofje kwam, hoe meer ik een zekere serene energie voelde. En daar was ie dan! Ik stond voor het hekje en keek eens om me heen. Op het kerkhofje was niemand te zien. Ik hoorde enkel het geritsel van de bladeren aan de bomen. I was all alone, wat een héérlijkheid!
Ik ging door het hek en ik zag de witte grafstenen keurig gerangschikt liggen. Wat me direct opviel en ook door geraakt werd, was dat Duitse en geallieerde soldaten (of met een andere rang) naast elkaar lagen. Bovendien zag ik tot mijn verbazing dat op elke steen een dennenappel was neergelegd! Er was hier kennelijk iemand geweest die op deze wijze zijn (of haar) eer wilde betonen (?). Ik vond het in elk geval bijzonder en ontroerend om te zien.
Vredige sfeer
Toen ik een tijdje had rond gelopen, besloot ik om even op een bankje te zitten en te genieten van de vredige sfeer en stilte die het kerkhofje uitademde.
Ik keek rond en zei in gedachten: ‘Dank jullie wel dat ik dit mag ervaren, dat ik op deze plek even mag Zijn.’ Ik keek nog weer eens rond en voegde daarbij aan toe: ’En op dit moment helemaal alleen in deze energie op mag gaan.’
Na een aantal minuten stond ik op en liep weer terug richting het hekje. Vanaf het pad hoorde ik stemmen en zag dat er een groep mensen aan kwamen wandelen met daarachter nog een paar fietsers.
Ik begon te glimlachen en zei in gedachten: ‘Super dat jullie dit zo voor mij hebben geregeld jongens. Jullie zijn top!’
Ben jij de afgelopen vakantie (of misschien met een eerdere vakantie) ook op een bijzondere plek gestuit?
Deel jouw ervaring door hieronder een reactie te plaatsen.
Ik ben heel benieuwd welke plek dat is en naar jouw verhaal!
Reactie plaatsen
Reacties